Comfort food

‘Hoe duurder het gerecht, hoe kleiner de kans dat je comfort food op je bord hebt’.

Ja, dat kan ik me voorstellen.

Schuim

Zodra van iets schuim is gemaakt, dan haak ik af. Dan moet de rest wel heel lekker zijn, wil ik het door de vingers zien. Schuim van courgette, schuim van passievrucht, schuim van een vis, helemaal erg. Te gekunsteld.

Behalve hazelnootschuimgebak. Daarvan is het de bedoeling dat het schuim is.

Eenvoudig, puur en herkenbaar

Comfort food is voor mij - ik heb er even over nagedacht net op de fiets - eenvoudig, puur en herkenbaar.

Het valt me op dat er geen vlees bij zit en weinig kaas. Chocolade ook niet, behalve in een pain aux chocolat, uit Frankrijk, of van de jonge Franse bakker hier in Wijk. Of Nutella op vers stokbrood, in Frankrijk.

Basisbehoeften

Het hoofdstuk begint vandaag met een citaat van M.F.K. Fisher, Amerikaans food blogger, geboren begin 1900.

Vrij vertaald, ‘onze drie basisbehoeften - voedsel, veiligheid en liefde - zijn zo met elkaar vervlochten. Denk je aan het een, dan denk je ook aan het andere.

Geluksgevoel

Comfort food stelt gerust, brengt je bij jezelf, in het nu. Maakt een zwaar hart licht. En wat dat voedsel is, is voor iedereen anders. Omdat je er zo van houdt, gebeurt er wat in je hersenen: serotonine komt vrij, het gelukshormoon.

Dan is het de kunst van goed voelen en luisteren, naar je lijf. Van Mac Donalds komt bij mij geen geluksgevoel vrij. Wel als ik kijk naar de situatie - de kinderen vinden ‘t geweldig, dus als we er zitten is het leuk.

Ik heb altijd een volle buik daarna en het gevoel dat ik voorlopig niet kan lopen. ‘Sorry lijf, even je best doen, verwerk het en dan ben je weer happy.’

Comfort food wordt vaak in een adem genoemd met verdoven. Dat is geen verwennen. Dacht ik net op de fiets.

Genieten van eten = herinneringen maken

Wat is comfort voor mij? Waar ontspan ik van? Is het alleen dat hapje, of ook het gezelschap en die omgeving? Want ik merk, afreizend in mijn gedachten, dat genieten van eten is gekoppeld aan herinneringen.

Zelfgemaakte pruimen- en abrikozen jam, in grote potten met een lange lepel. Met vers Frans stokbrood en roomboter. In de zon in de Provence, mijn ouders, zussen, Franse tante en nichtje. Jonge katjes met puntstaartjes, grind en een schommel.

Pizza in Portugal. Op een heuvel in de Algarve, met Eric en de kinderen, vino verde en de avondzon.

Pasta in Sevilla, ergens afgelegen in mijn eentje, Eric met voedselvergiftiging op bed. Een Napolitaan die de pasta vers maakt, Léon heet hij, en hij ziet er ook uit als Léon.

Tarte Tatin. Van bladerdeeg, roomboter, suiker en ananas. Met pan en al de oven in. Comfort food omdat het zo comfortabel makkelijk te maken is, zo lekker ruikt en goddelijk smaakt. Wel meteen eten, zonder ijs.

Eten met fruit in het algemeen, liefst warm. Als ik niet kan kiezen van de kaart, kies ik voor het gerecht met fruit. 

Indiaas in tl licht in Londen, met cola uit een blikje. 

En dan luisteren naar mijn lijf. Is het zo genoeg? Echt comfortabel is het als ik daarna nog kan bewegen, liefst licht en makkelijk.

Kandidaat voor comfort food

Net scheurde ik een recept uit de nieuwe Allerhande. Romaine sla, kersen, olijfolie, Libanees brood en dille. Lijkt me simpel, ik herken alles, inclusief fruit. En dille heeft altijd iets betoverends. Grote kans dat het comfort food is, en wie weet een blijvertje.

Liefs,

Barbara